Πριν την 2η καραντίνα είχαμε βρεθεί στο Synthesis για λίγη συζήτηση και τσαγάκι, και όσα είπαμε ήταν πολύ ενδιαφέροντα… Ένα θέμα που συζητήθηκε τότε και που μας απασχόλησε είναι η δέσμευση.
Στη yoga, και σε κάθε θεραπευτική προσέγγιση, μιλάμε για τη δέσμευση. Το ερώτημα που τέθηκε ήταν «Γιατί οι δάσκαλοι της Ashtanga λέτε ότι είναι σημαντική η πρακτική 6 μέρες την εβδομάδα;»
Η απλή απάντηση είναι ότι έτσι δεσμευόμαστε. Δεσμεύουμε τον νου, αρχικά, και ύστερα το όλον, σε μια καθημερινή και σταθερή πρακτική (για αυτούς που δεν το γνωρίζετε, παραδοσιακά η 7η μέρα είναι για ξεκούραση ή άλλη φροντίδα του σώματος – μασάζ, oil bath, κλπ). Εξάλλου, για να εδραιώσουμε οποιαδήποτε αλλαγή, χρειάζεται να τη ‘βάλουμε στο πρόγραμμα’, ώστε να τη χτίσουμε σταδιακά. Υπάρχουν πολύ ωραίες περιγραφές της διαδικασίας αυτής στις νευροεπιστήμες, πώς μαθαίνουμε κάτι κλπ, αλλά εδώ το ενδιαφέρον είναι πως αποφασίζουμε να δεσμευτούμε!
Εκεί η συζήτηση άναψε και ακούστηκαν διάφορες απόψεις, όπου παρουσιάστηκε το βασικό εμπόδιο, η ιδέα ότι δέσμευση = φυλακή.
Εσείς; Έτσι βιώνετε τη δέσμευση; Σαν περιορισμό της ελευθερίας;
Για να δούμε, μήπως έχουμε περιοριστεί χωρίς να το καταλάβουμε, και χωρίς να χρειάζεται; Η δέσμευση έχει διπλή έννοια, του δεσμού και της φυλακής. Και το να δημιουργώ δεσμό είναι επιλογή. Και η αλήθεια είναι ότι εκτός από την κυριολεκτική φυλάκιση, όλα τα δεσμά που μας περιορίζουν είναι από -συχνά ασυνείδητες – επιλογές μας (κι ας μην θέλουμε να το παραδεχτούμε)…
Επειδή το δικό μου μυαλό ακόμα επικοινωνεί σαφέστερα στα Αγγλικά, προτείνω να δούμε την έννοια της δέσμευσης – που είναι και η επίσημη μετάφραση – ως commitment. Εδώ, μπαίνει η πιο ευρεία και – ίσως – καλοδεχούμενη ‘αφοσίωση’. Το να είμαι ‘committed’ είναι και να είμαι αφοσιωμένη/ος σε κάποιο σκοπό. Παρατηρήστε, ότι και όταν είμαι αφοσιωμένη/ος σε κάτι, πάλι περιορίζομαι, όμως εδώ επιλέγω συνειδητά και παραδίδομαι σε αυτό, αφήνομαι…
Αφήνομαι στη διαδικασία, αφήνομαι σε αυτό που θα προκύψει… αφήνω τον έλεγχο. Μπορούμε, λοιπόν, να δεσμευτούμε στην πρακτική μας – είτε είναι yoga, ή διαλογισμός, ή οτιδήποτε – επιλέγοντας, αποφασίζοντας, να περιορίσουμε κάποιες ελευθερίες (καθημερινό πρωινό ξύπνημα χωρίς ξυπνητήρι), ώστε να αποκτήσουμε την απώτερη ελευθερία: εμπιστοσύνη στη διαδικασία, χαλάρωση του ελέγχου, και η επακόλουθη ηρεμία στο νου. Εάν παρατηρήσετε λίγο, θα δείτε ότι η χειρότερη φυλακή είναι αυτή που δημιουργούμε με τις προσδοκίες μας και την κάθε προσπάθεια ελέγχου των καταστάσεων. Μήπως να κάνουμε τις επιλογές μας, και ύστερα να αφεθούμε λίγο στη διαδικασία, σε αυτή την τόσο απρόβλεπτη και υπέροχη ζωή;
